Witam!
Na obecnym filmiku kontynuuje nadawanie szczegółów naszej rzeźbie ale nie można przy tym zapomnieć o sprawdzaniu proporcji ręki, żeby uniknąć ewentualnych przekłamań.
Należy trochę wypośrodkować własną uwagę, ponieważ za bardzo się skupiając nad jakimś szczególe możemy go świetnie dopracować jednak tracąc ogólną bryłę z oczu możemy po chwili doznać uczucia rozczarowania kiedy zauważymy, że dany detal nie jest w ty miejscu co potrzeba lub przesadnie dominuje nad resztą. Prócz tego, często ma się wrażenie, przy skupianiu się na detalach, że obserwując (w tym wypadku rękę) dochodzą nam, coraz to nowe szczegóły, których wcześnie nie zauważaliśmy.
Wiąże się to z innym zagadnieniem, którym jest jak dla mnie braku wyraźnej granicy dopracowania rzeźby. Według mnie każda rzeźba jest w pewnym sensie nie skończona, gdyż nie możliwe jest pełne zrealizowanie pomysłu zrodzonego w głowie, czyli w świecie czystej kreacji bez zmagania się z materią, która sprawia, że rzeźba jest tak naprawdę wypadkową pomysłu i owego zmagania się.
Teraz chciałbym dla urozmaicenia wspomnieć o przeciwstawnym sposobie do metody addytywnej, czyli dodawania jaką jest ujmowanie zbędnych elementów, aż do osiągnięcia oczyszczenia naszej rzeźby z niepotrzebnych nazwijmy to konotacji. Upraszcza to zdecydowanie odbiór rzeźby dla widza i daje możliwość jaśniejszego zrozumienia zamiarów twórcy.
W praktyce jednak nie istnieje jednostronne podejście do zagadnień, które wyżej nakreśliłem sami musicie wypracować swoje podejście do tych problemów ponieważ zwykle praca nad rzeźbą jest dynamicznym procesem ujmowania i dodawania, więc zapraszam was do obejrzenia filmiku i zastanowienia się nad tym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz