Ręka 6

Cześć!

   Kolejny film przedstawia nadawanie szczegółów przedramienia ręki, podkreślenie napięcia mięśni, potem zacząłem poprawiać proporcje zaciśniętych palców dłoni. Staram się jak to ująłem w poprzednim wpisie pracować nad ogólnym wyrazem rzeźby i stopniowo wydobywać z bryły coraz to nowe szczegóły by wyraz pracy był spójny.  

   Wydawać się może to chaotyczne i pewnie trochę tak jest, jednak wcale nie twierdzę, że jest to jedyna metoda jaką można pracować nad rzeźbą, lecz po prostu wypracowałem sobie taki właśnie sposób pracy. Jeśli ktoś potrafi na przykład rozpocząć od koniuszka palca później wyprowadzić dłoń, przedramię itp., aż do całej postaci ludzkiej, to nie neguję tego, każdy z czasem wybiera swoją drogę i technikę. Przede wszystkim, zależy to od tego jaki posiada się temperament i wizję tego co się chce wyrzeźbić.  

   Pełen ogląd rzeźby jest przynajmniej dla mnie dostępny w ogólnej wizji tego co chcę przekazać przez bryłę materiału.  

  Filmik jest też dostępny na You Tube pod linkiem:http://www.youtube.com/watch?v=rQ5W1ierJUE

Ręka 5

Witam!

   Na obecnym filmiku kontynuuje nadawanie szczegółów naszej rzeźbie ale nie można przy tym zapomnieć o sprawdzaniu proporcji ręki, żeby uniknąć ewentualnych przekłamań. 

  Należy trochę wypośrodkować własną uwagę, ponieważ za bardzo się skupiając nad jakimś szczególe możemy go świetnie dopracować jednak  tracąc ogólną bryłę z oczu możemy po chwili doznać uczucia rozczarowania kiedy zauważymy, że dany detal nie jest w ty miejscu co potrzeba lub przesadnie dominuje nad resztą. Prócz tego, często ma się wrażenie, przy skupianiu się na detalach, że obserwując (w tym wypadku rękę) dochodzą nam, coraz to nowe szczegóły, których wcześnie nie zauważaliśmy.   

   Wiąże się to z innym zagadnieniem, którym jest jak dla mnie braku wyraźnej granicy dopracowania rzeźby. Według mnie każda rzeźba jest w pewnym sensie nie skończona, gdyż nie możliwe jest pełne zrealizowanie pomysłu zrodzonego w głowie, czyli w świecie czystej kreacji bez zmagania się z materią, która sprawia, że rzeźba jest tak naprawdę wypadkową pomysłu i owego zmagania się.   

   Teraz chciałbym dla urozmaicenia wspomnieć o przeciwstawnym sposobie do metody addytywnej, czyli dodawania jaką jest ujmowanie zbędnych elementów, aż do osiągnięcia oczyszczenia naszej rzeźby z niepotrzebnych nazwijmy to konotacji. Upraszcza to zdecydowanie odbiór rzeźby dla widza i daje możliwość jaśniejszego zrozumienia zamiarów twórcy. 

   W praktyce jednak nie istnieje jednostronne podejście do zagadnień, które wyżej nakreśliłem sami musicie wypracować swoje podejście do tych problemów ponieważ zwykle praca nad rzeźbą jest dynamicznym procesem ujmowania i dodawania, więc zapraszam was do obejrzenia filmiku i zastanowienia się nad tym. 

   

 Filmik jest też dostępny pod następujący linkiem: http://www.youtube.com/watch?v=_0DX9-15AiQ 

Ręka 4

Witam!

   Teraz powoli już możemy zacząć nadawanie szczegółów naszej ręce. Rozpoczynam od przedramienia zaznaczając układ mięśni oraz charakterystyczne części kości, które wystają jak chociażby, kości łokciowej poniżej nadgarstka znajdującej się najbliżej małego palca, lub w przypadku dłoni kości śródręcza (chodzi mi o te wystające kostki po zaciśnięciu dłoni w pięść). Bardzo ważne są też ścięgna dłoni, które widać, gdyż za ich pośrednictwem mięśnie przedramienia mogą zginać ręką.

   Tymczasem pora na małą dygresja z anatomii, by lepiej zrozumieć jak skomplikowaną maszynerię chcemy uchwycić w naszej rzeźbie. Mięśnie potrafią jedynie się kurczyć, dlatego każdy mięsień posiada swego antagonistę, w przeciwnym razie, zaciśniętej pięści  człowiek nie byłby  w stanie rozluźnić. Mięśnie znajdującej się po stronie przyśrodkowej  przedramienia to zginacze, odpowiedzialne są za zginanie stawu: nadgarstkowego i stawy palcowe. Po stronie bocznej przedramienia znajduje się przeciwstawna grupa mięśni, są to tzw. prostowniki i jak sama nazwa wskazuje prostują dłoń. 

   Zależnie od tego w jakim geście chcemy uchwycić rękę trzeba podkreślić daną grupę mięśni, oczywiście przed zaczęciem w ogóle należy się zastanowić jaki efekt chcemy uzyskać, mi na przykład. chodzi o uchwycenie  dynamiczne, jednak wy możecie chcieć to zrobić w zupełnie innym sposób np. posągowym, martwym, wyrazie dla przekazania innej emocji, myśli itp., co spowoduje inne uchwycenie tematu. 

   Pomijając już przy długi wstęp ;) zapraszam do obejrzenia filmiku, który możecie też znaleźć na YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=CFOmpRSZbX4           

    

Ręka 3

Cześć!

   Na obecnym filmiku przede wszystkim zająłem się nadawaniem kształtu przedramienia. Wydaje się to prostą czynnością,( którą na ogół jest) jednak czasami można się w niej zamotać. 

   Pierwszy problem polega na tym, że kiedy poruszamy własną ręką zmienia się jej układ mięśni i dlatego warto spróbować sobie uchwycić ją na prostym szkicu w wybranym geście.  

  Kolejny problem może stanowić niestaranne przenoszenie wymiarów, jest to bardzo ważny element, ponieważ wpływa na proporcje naszej rzeźby. Zawsze oprócz danego wymiaru trzeba sobie zaznaczyć jakiś punkt odniesienia, np: szerokość ręki w odległości 15cm od nadgarstka itp. Do prześledzenia innych drobnych czynności zapraszam podczas oglądania filmiku, który jest też dostępny na YouTube : http://www.youtube.com/watch?v=Nx7ur2L9Uk8

Ręka 2

Witam !

   Po wstępnym uformowaniu przedramienia oraz pięści naszej ręki możemy przejść do przenoszenia proporcji ciała ludzkiego. Jeżeli jest to rzeźba w skali 1:1 to skorzystać należy zawsze z jakiegoś żywego modelu, w tym przypadku z braku laku wystarczy moja własna ręka, kiedy jednak chcemy wykonać większą pracę bądź mniejszą należy wszystkie wymiary skrupulatnie pomierzyć i pomnożyć lub podzielić. Sytuacja się zmienia kiedy jakiś element anatomii ludzkiego ciała chcemy ukazać, chociażby na płaskorzeźbie, wówczas pamiętać należy też o tym, że dla całości kompozycji niektóre elementy muszą się podporządkować ogólnej koncepcji danej pracy i wówczas proporcje lub szczegóły należy celowo zatrzeć wyniku zastosowania tzw. skrótu perspektywicznego ale o tym kiedy indziej.

   Proporcje najwygodniej się przenosi za pomocą (w tym przypadku domowej konstrukcji) cyrkla kabłąkowego, z żywego modelu. Reszta czynności tj. obróbka, formowanie wygładzanie, widoczna jest na filmiku, więc bez zbędnego rozwodzenia się zapraszam was do obejrzenia go. Jeżeli coś jest nie widoczne lub nie jasne to proszę o komentarze pod postem lub, maile na adres: grisza.dybowski@gmail.com, filmik jest też dostępny na YouTube : http://www.youtube.com/watch?v=VN0s0JAsReI&feature=youtu.be   

Ręka

Cześć!

   Rozpoczynamy rzeźbić naszą rękę, wykonujemy ją na stelażu, który w tym przypadku jest kawałek nogi od starego krzesełka oraz dykta przybita do niej od spodu. Do wykonania pracy używam gliny czerwonej,  stelaż znajduje się na podstawce, którą w tym przypadku stanowi wieko od beczki, to rozwiązanie ma tą zaletę , że nie robi nam się na stanowisku pracy pacia od wody, którą należy zwilżać zarówno nasze własne dłonie jaki i rzeźbę dla zachowania plastyczności gliny. Pod wiekiem znajduje się zbita w formie krzyża z kółkami na osi podkładka która zapewnia nam wygodne obracanie rzeźby, szczególnie przydaje się przy wykonywaniu cięższych prac. 

   W około stelażu z wałków gliny zaczynamy formować przedramię naszej ręki, co jakiś czas używamy ubijaka by wyrównać formowaną bryłę oraz szpachelki(wedle preferencji, czy jest nam wygodniej ale i tak ubita glina nie odkształca się, aż tak pod własnym ciężarem). Następnie zaczynamy formować bryłę, w tym wypadku zaciśniętej pięści.    

   

   Zawsze po pracy pamiętajcie o zabezpieczeniu nie skończonej rzeźby poprzez zwilżenie jej wodą ( spryskiwaczem lub pędzlem), okrycie wilgotną  szmatką i przykrycie foliową torebką, glinę którą używacie wystarczy zakryć folią by nie wyschłą. Dobrze jest też zebrać kawałki gliny które podczas formowania nam odpadły o rzeźby, ponieważ im mniejsze ciało tym szybciej traci wodę i ciepło a w przypadku gliny utrata wody oznacza wyschnięcie na kamień.

   

Narzędzia i materiały do wykonania ręki

Witam!

   Do wykonania naszej pracy, będą nam potrzebne następujące narzędzia:  ubijak, mała szpachelka, tępe nożyki o różnych kształtach,  małe łyżeczki, oczka rzeźbiarskie, kubek na wodę, pędzel, spryskiwacz, wiaderko z wodą, szmatka, torebka foliowa, podstawka( w tym przypadku jest to wieko o beczki aby woda nie rozlewała nam się po stoliku), podkładka z kółkami, dzięki której można wygodnie obracać rzeźbę, mały cyrkiel kabłąkowy do mierzenia proporcji ciała.